ΛΟΦΤ: Ο όρος αναφέρεται σε διαμερίσματα, ή ακόμη και γραφεία τα οποία δημιουργούνται σε υπάρχοντα επαγγελματικά κτίρια, όπως αποθήκες, εργοστάσια, νοσοκομεία, σχολεία κτίρια γραφείων κ.α.. Αυτοί οι ενιαίοι χώροι συνήθως είναι ψηλοτάβανοι (πάνω από 3,80 μ), με ελάχιστη ή ανύπαρκτη διαμερισμάτωση, εμφανείς σωληνώσεις, ξύλινα δοκάρια και υπερμεγέθη παράθυρα. Ο όρος "ΣΟΦΤ ΛΟΦΤ", συνήθως αναφέρεται σε χώρους πιο προσεγμένους στα τελειώματα, με λευκούς τοίχους και ελαφρά διαμερισμάτωση. Μεγάλο όφελος από τη μετατροπή αυτών των κτιρίων, είναι η διατήρηση της αρχιτεκτονικής και του χαρακτήρα των παλαιών βιομηχανικών και εμπορικών τμημάτων της πόλης.

Η εξέλιξη του μοντέρνου ΛΟΦΤ ξεκίνησε τα τέλη της δεκαετίας του 1950, με την αλλαγή χρήσης των ενιαίων ψηλοτάβανων χώρων στο Manhattan. Τότε, καλλιτέχνες και "μποέμ" σε αναζήτηση φτηνών κατοικιών στις οποίες θα μπορούσαν να ζουν και να εργάζονται, άρχισαν να μετακομίζουν σε εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτίρια στα οποία παλιά στεγάζονταν υφαντουργίες, επιπλοποιίες, τυπογραφία, αποθήκες και εργοστάσια. Καθώς οι βιομηχανίες άρχισαν να εγκαταλείπουν το κέντρο της πόλης προς αναζήτηση στέγασης σε φθηνότερες περιοχές, οι καλλιτέχνες με πολύ μικρό κόστος, δημιούργησαν τη δική τους εκδοχή του Παριζιάνικου εργαστηρίου (atelier), ικανοποιώντας την ανάγκη τους για ψηλοτάβανους ενιαίους χώρους, ικανούς να στεγάσουν τεράστιους καμβάδες και υπερμεγέθη έργα τέχνης της εποχής.

-Loft living – Culture and Capital in Urban change , Sharon Zukin

-Neo-Bohemia: Art and commerce in the Postindustrial City , Richard Lloyd

-New York minimalism, Aurora Cuito

-Lofts: new designs for Urban living, Felicia Eisenberg Molnar